In alle samenstellingen waarin de leesbaarheid van een woord in het geding is, kun je voor de duidelijkheid een streepje zetten. Bijvoorbeeld:

bas-aria, jazz-zanger, no-go-area

Andere voorbeelden zijn: alliance-ring, as-analyse, bedil-al, fitness-studio, massage-bed, massa-gebed, op-art, pop-art, pop-opera, stress-stoornis, stro-pop.

Het criterium ‘leesbaarheid’ is natuurlijk subjectief. Neem het woord espressoapparaat. In deze samenstelling is geen sprake van klinkerbotsing, want de laatste letter van espresso en de eerste letter van apparaat kunnen niet samen één klank vormen. Op grond daarvan schrijf je espressoapparaat daarom in principe helemaal aan elkaar. (Zie regel 58.) Als je het toch lastig leesbaar vindt, is het altijd mogelijk een streepje in te voegen: espresso-apparaat is ook goed (ook in de officiële spelling). In de woordenlijst is dit woord overeenkomstig regel 58 opgenomen, dus helemaal aan elkaar geschreven. De spelling met streepje is als variant opgenomen, met daarbij regelnummer 66.

Een ander voorbeeld is no-go-area. Op grond van regel 49 en 59 is het no-goarea. Met een extra streepje maak je het woord leesbaarder: no-go-area.

Als in de woordenlijst een variant met regel 66 wordt genoemd, betekent dit dus dat volgens de makers van de woordenlijst (de medewerkers van Onze Taal) een facultatief streepje prettig zal zijn voor de lezer. Wie het streepje niet nodig vindt, kan het gerust weglaten.