De lange klank [oo] heeft verschillende schrijfwijzen.

sloot, sloten, plateau

De [oo] wordt in gesloten lettergrepen in principe geschreven als oo (sloot) en in open lettergrepen als o: sloot - sloten, hoog - hoge. Als op [oo] een ch volgt, komt er in een open lettergreep toch oo: goochem, goochelen, loochenen, onloochenbaar.

Als gevolg van spellingregel 1b (de herkomst van woorden) heeft de [oo] nog diverse andere schrijfwijzen, waaronder: au in chauffeur, eau in plateau, oa in goal, oi in Oisterwijk, os in à propos, ot in depot en ow in show.

Er is een verschil tussen de opzichzelfstaande woorden o en oh (als uitroep of tussenwerpsel). Bij o gaat het om een open, heldere [oo], net als in ook, terwijl oh klinkt als een gesloten, wat doffere [ò], ongeveer als in oor.

In o ja, o nee, o jee en o zo komt er geen h na de o.