Een samenstelling die begint met een naam, schrijf je aan elkaar.

Applecomputer, Greenwichtijd, alzheimerpatiënt

Samenstellingen die met een naam beginnen, zijn in feite gewone samenstellingen. Je schrijft ze dus aan elkaar. Als de directe verwijzing naar de eigennaam is verdwenen, verdwijnt overigens de hoofdletter (zie regel 33 en regel 34). Dat is bijvoorbeeld gebeurd bij andreaskruis en nijlpaard.

In minder gebruikelijke of lastig leesbare combinaties kan het duidelijker zijn een streepje te schrijven: Google-adept, Elvis-lookalike, Audi-aerodynamica. Zie regel 66.

Sommige namen bestaan uit meer delen, zoals Rode Kruis. Als je daar nog een woord aan vastplakt, verandert er aan de spelling van die naam zelf niets. De hoofdletters en de spatie(s) blijven staan en er komt geen streepje tussen de delen van de naam.
Je schrijft het toegevoegde woord er in principe aan vast. Bijvoorbeeld: Rode Kruispost, Middellandse Zeegebied, Tweede Kamerlid, Onze Taallezer, Albert Heijnfiliaal, Taylor Swiftfan. Maar iedereen kan naar eigen behoefte een streepje schrijven tussen de naam en de rest van de samenstelling: Onze Taal-lezer, Albert Heijn-filiaal, Taylor Swift-fan. (Zie ook regel 66.)

Een streepje is altijd nodig bij namen die op een cijfer eindigen: Apollo 13-bemanning, Louis XVI-kabinet. (Zie ook regel 65.)

Samenstellingen die beginnen met twee (gelijkwaardige) namen, krijgen een streepje tussen die namen: Baader-Meinhofgroep (Baader en Meinhof waren de oprichters van deze beweging). (Vergelijk ook regel 61.) Dit soort combinaties schrijf je met kleine letters als het algemene (vaak wetenschappelijke) aanduidingen zijn geworden: creutzfeldt-jakobpatiënt, hutchinson-gilfordsyndroom, ziegler-nattapolymerisatie. (Zie ook regel 33.)

Soms is niet het eerste deel maar het laatste deel van een samenstelling een naam. Vanwege de hoofdletter is dan een streepje nodig: nep-Rolex, ultra-Amerikaans. In een meerledige naam die een spatie heeft, blijft die spatie ook dan gewoon staan: oud-Tweede Kamerlid.