Het werkwoord in de tegenwoordige tijd krijgt afhankelijk van het bijbehorende onderwerp:

- de vorm van de stam: ik word

- stam + -t: hij vindt

- stam + -en: wij zingen

De stam van een werkwoord is doorgaans het hele werkwoord min -en: wandelen - wandel. De stam is meestal gelijk aan de ik-vorm van het werkwoord: loop, zet, enz. Bij werkwoorden op -ven en -zen, zoals leven en verhuizen, verandert de laatste letter van de stam (v of z) in een f of s aan het einde van een woord of lettergreep: ik leef, hij verhuisde. Bij werkwoorden met als stam een afkorting, zoals cc’en en sms’en, staat tussen de stam en de werkwoordsuitgang een apostrof: jij sms’t, hij cc’t.

De vervoeging van (regelmatige) werkwoorden gaat als volgt:

ik wandel/bied/mix - jij/u, hij/zij/het wandelt/biedt/mixt - wij/jullie/zij wandelen/bieden/mixen

Als het onderwerp jij achter het werkwoord staat, komt er geen t: wandel jij, bied jij. Dit geldt ook voor je (je moet dan wel ook onderwerp zijn, vervangbaar door jij): Wandel je mee? (je = jij), maar Wandelt je zus mee? (want je zus (= jouw zus) is hier onderwerp); Wat bied je mij aan? (je = jij), maar Wie biedt je dit aan? (je = jou).

Als u achter het werkwoord staat, komt er wel een t: Wandelt u even mee?, Wat biedt u mij aan?

Bij een werkwoord waarvan de stam op een d eindigt, kun je niet horen of er een t achter moet. Het is dan handig om het te vergelijken met een werkwoord waarvan de stam niet op een d eindigt, omdat daarbij direct te horen is of er een t achter de stam komt.

- speel jij, dus ook: bied jij

- speelt je zus, dus ook: biedt je zus

Bij sommige – vaak uit het Engels geleende – werkwoorden is het nodig een extra e in te voegen om een goede uitspraak te behouden. Een voorbeeld is racen. Het is niet ik rac, jij ract, enz. (want dat levert de uitspraak [rak(t)] op), maar: ik race, jij racet. Andere voorbeelden zijn: daten (ik date, jij datet), managen (ik manage, jij managet), timen (ik time, jij timet) en bridgen (ik bridge, jij bridget). En zo ook: deleten, skaten, upgraden, enz. Ook in leasen, housen, cruisen en browsen blijft de e in de vervoegde vormen staan: ik lease, hij browset.

Een werkwoord dat in het Engels op een dubbele medeklinker eindigt, houdt die dubbele medeklinker in de vervoegde vormen als dat bepalend is voor de uitspraak: hij passt, ik paintball ([paast], [peentbol]). In andere gevallen wordt de dubbele medeklinker verenkeld: hij crost, zij yelt, ik stres. (Zie verder regel 72d.)

Een werkwoord dat in het Engels op -le eindigt, eindigt in het Nederlands meestal op -elen: googelen, ik googel, hij googelt. Er zijn maar weinig uitzonderingen. Recyclen krijgt vanwege de uitspraak van de c geen extra e.

In regel 72 worden zulke (Engelse) werkwoorden verder besproken.

Engelse werkwoorden worden na verloop van tijd steeds meer vernederlandst. De behoefte om het Engelse woordbeeld te behouden botst soms met de klankregels van het Nederlands: moet een dubbele medeklinker of een slot-e blijven staan of niet? Deze spellinglijst laat vaak beide opties open en geeft daarom de volgende veelvoorkomende alternatieven:

- Bij Engelse werkwoorden die in het Engels op een dubbele medeklinker eindigen, kan die dubbele medeklinker ook blijven staan: hij crosst is gangbaar naast hij crost. (Zie verder regel 72e.)

- Werkwoorden op -elen die van een Engels werkwoord op -le afgeleid zijn, kunnen ook zonder de extra e geschreven worden. De stam eindigt in dat geval niet op -el maar op -le. Naast googelen - hij googelt is dus ook googlen - hij googlet mogelijk. (Zie verder regel 72f.)

In de vervoeging van browsen, housen, cruisen, leasen en releasen kan de e na de s vervallen als er een d of t achter staat: jij browst, zij houst, hij least.

Enkele vervoegde werkwoorden hebben een vorm met en zonder d. Dit zijn de belangrijkste:

De vormen met d zijn wat plechtiger en formeler. Zie ook regel 73 voor de gebiedende wijs (hou(d) op) en regel 47 voor samenstellingen (rijbewijs).